Bir gün öleceğimiz gerçeği çok korkutucu değil mi?

İnsan sanılan kadar değerli bir varlık değil, hiçbirimiz değiliz. İsteyen kolaya kaçar dine tanrıya sarılır onbinlerce yıldır insanlığın yaptığı gibi, isteyen dogmayı reddeder düşünmekten kafayı yer isteyen de hiç takmaz kafaya anı yaşar. En mutlusu üçüncü kişi. Çok da takmamayı öğrenmek lazım. Vurdumduymazlık ile kafaya takmamak arasında ince bir çizgi çekip o çizgide seyretmek lazım. Hayatı olabildiğince iyi yaşayıp zevkleri ertelememek ve çevrenin/kültürün bize dayattığı görevler yüzünden hayal ve isteklerimizi bir kenara atmamamız lazım. Narkoz yediyseniz bilirsiniz uykudayken ne hissettiğinizi: hiçbir şey. Ölüm de tamamen aynısı. 1 hafta adınıza ah vah çekilir sonra insanların zihninin bir kısmını işgal etmekten başka bir şey yapmazsınız.

Ölüm, bilinmezdir. Bilinmeyen bir şeyin korkutuculuğu da özünde, bilinmemesi sebebiyledir. Tecrübe, korkuyu azaltır. Sadece bir kere tecrübe ediilip de herhangi bir veri alınamayacak bir olay hakkında da sahip olunan fikirler, kişisel ve ulaşılmaz olacaktır.

Ölüme korkusuzca atılanlar da vardır. Bu da onların motivasyonu ile ilgilidir ki kimi kabul eder. Kimi de "öldü de ne oldu?" der. Fakat tarih içinde değişime sebep olanlar, çoğunlukla değerlendirdikleri uğruna ölümü göze alanlardır ve hepsi zaten ölmüştür. Elde ne kaldı?

1000 ya da 10000 yıl önce, "anı yaşa ve zevkine bak" diyen sözde düşünce sahibi isimleri kaç kişi hatırlıyor? Ya da bu düşünce, kaç insana fayda sağladı?

Ölüm hakkında ahkam kesilir mi? Kesilir tabii. Sonuçta torba değil ki ağzını büzesin. Lakin ne ifade eder? Boşlukta bir lakırdı ya da iştiraklerden habersiz, kendince ayrımlara sahip herhangi bir insanın sözü.

Ölüm, tek başına hiçbir anlamı olmayan bir kelime. Altını insan doldurur.

Simon dedi:

Hiç var olmamış gibi yok olacağız. Bunu her düşündüğümde dehşete düşüyorum. Sizde de böyle oluyor mu?

Genişletmek için tıkla...

Küçültmek için tıkla...

Ölmeyeceğimi düşünmek benim için daha dehşet verici bir şey olurdu. Öleceğimi düşünerek yaşıyorum, her şeyi deneyimlemeye ve tatmaya çalışıyorum. Öleceğimi bilmek aslında beni rahatlatıyor.

Aksine rahatlatıcı. İlla bir gün bıkacağız.

Ölüm aslında hayatımız için bir sondur, hayatımızın bir sonunun olduğunu bildiğimiz için zevk alabiliyoruz eğer bir son olmasaydı yaşamaktan zevk almazdık.

Öleceğini bilmek insana yaşamı daha iyi yaşamasını sağlayabilir, fakat öleceğini bilmeden bence insan daha iyi yaşayabilirdi.

Yaşayabilecekken yaşayamadıklarım daha çok üzüyor.

Ölmek sorun değil, en fazla birkaç dakika veya bir saniye acı çekersin. Mesele öldükten sonra ne olacağı. Bizi kötü şeyler de beklıyor olabilir.