Çocukken nasıldınız?

Çok yaramazdım bir o kadar da sosyal ve cana yakın bir çocuktum akşam'a kadar dışarıda mahalle arkadaşlarımla top oynar takılırdım ama 8 yaşımdan sonra bayağı sessizleştim artık sosyal anksiyete baş göstermeye başlamıştı. Şu an ise yalnızım ve hala sosyal anksiyetem var .Bu durumdan ne kadar sıkılsamda artık kabullendim. Yalnızlık sıkıcı olsa da güzel.

Aşırı şanslı bir çocuktum. Hem maddi hem manevi zenginlik içinde büyüdüm. Talep ettiğim şeyler o anki yaşıma göre abartılı talepler değilse gerçekleştirildi, bazı zamanlarda benim çaba göstermemi talep ettiklerinde bana konulan hedefler için çalışıp yine istediğimi elde ettim. Kavgacı değildim, sakin bir çocuktum ama bazı zamanlarda ufak yaramazlıklarım olurdu. Etrafımdaki yetişkinlerin geneli anlayışlı, eğitimli ve yol gösterici insanlardı. Bir sorunum olduğunda genellikle kendim çözerdim ve olan hiçbir şeyi ailemden saklamazdım. Kız kardeşimle aram her zaman çok iyiydi, hiç büyük kavgamız olmazdı. Bazı zamanlarda annem ve babam disiplini sağlamak için otoriter olurdu fakat ailemden hiç dayak yemeden ve hakaret duymadan büyüdüm.

Yeniden doğacak olsam ve seçim hakkı verseler yine bu aileyi seçerdim. Sadece şans verilse birkaç öğretmenimi değiştirmek isteyebilirdim.

Burnum çok güzeldi