Herkesten neden iyi bir insan olması bekleniyor?

Sevdiğim insanlara değer veriyor acıyorum ama, bir kişi bile bana acımıyor duygularımı sömürüyor. Sanırsam hayat böyle dizayn edilmiş.

Kötü olmanda bence bir sakınca yok. Sıkıntı, kötülüğü benim etkilendiğim alan içinde yapmaya kalkınca başliyor ki burada da kurallar devreye giriyor. Kurallar çerçevesinde yaşamanın beklenmesi de toplumsal birliktelik ile dogrudan ilişkili olması sebebiyle, gayet doğal olmalı.

Diğer taraftan, o kişinin öyle bir ortam içinde yaşaması ve büyümesi de yine kötü olarak addedilen davranışlar ve kişiler ile ilgili. E insan da bir yerde demeli ki; "neden aynı değirmene su taşıyıp duracağım. Benden öncekiler bir şekilde yaşamışlar, benden sonra da yaşayanlar olacak, ben bu şikayet ettiğim depresyonun temeline odun taşımaya devam mı edeceğim? Yoksa kendi hayatımın ve beni etkileyen hayatın stabilitesini nasıl sağlayacağıma mı bakacağım?"

Neticede bir sürü yol var, bunların pek çoğu da yürünmüş zaten ve çoğunlukla, bilinçli şekilde işlenmiş kötü işten hayır doğmuyor. Bilinçsiz işlenenler de şans oyunu misali.

İnsan kişiliğini belirleyen tek etken çevresel faktörler değil doğuştan kişilik mizacı ve genetik te etkili.